Najlepsze lekarstwo

@huhcia3: Jest ogromna różnica pomiędzy wychowaniem z użyciem pasa a patologią.

Tak zgodzę się z tobą ale uważam , że to nie to samo ale używanie pasa do "leczenia" ADHD i innych chorób o których autor tu wspomina nie jest dobre . Dysleksja to nie lenistwo uczniowie z dysleksją są zwykle zdolniejsi z nauk ścisłych. Brzydkie pismo może wiązać się też z tym ,że ręka nie nadąża za mózgiem. Trochę się rozpisałem taka jest moja opinia na ten temat :)

@huhcia3: Tutaj mogę cię poprzeć - sam tak mam ;P Na dobrą sprawę siedzę z książkami nie więcej niż 5 min dziennie (ale za to muszę spędzać czas na ćwiczeniu pisma )

@huhcia3: Wiesz co jak byłem młody i wmawiałem innym że mam adhd bo byłem nadpobudliwy matka przez 6 miesięcy zadawała mi taką robotę że nie mogłem wyrobić i spasowałem. Nie znałem jeszcze żadnego Naukowaca, Doktora który uznałby ADHD za chorobę wrodzoną ani genetyczną. Dysleksję też się da wyleczyć tak samo dysgrafię tylko trzeba chcieć młodzieży się nie chce a pas działa zachęcająco ujmijmy to tak :)

Widać że nie wiesz co jest czynnikiem wywołującym dysleksje - radze poczytać, zanim będziesz się wypowiadać. Można poprawić stan, albo wyuczyć się innych sposobów funkcjonowania (tak muszą robić osoby z dyskalkulią), ale tylko w 30% da się wyleczyć do poziomu przeciętnego człowieka. Ale owszem zgadzam się, młodzież jest bardzo leniwa, ale nie można osądzać wszystkich jedną miarą.
PS: Dysleksja to zaburzenie manifestujące się trudnościami w nauce czytania i pisania przy stosowaniu standardowych metod nauczania i inteligencji na poziomie co najmniej przeciętnym(z wiki) I ona dzieli się na Dysgrafie, Dyskalkulię, Dysortografię itd. Więc skoro mam Dysgrafię, to jestem dysgrafikiem, ale równie dobrze można mnie nazwać Dyslektykiem.

@piterek8888: Owszem nie było, ponieważ tego nie odkryto - tak samo jak z komórkami, tego wtedy nie było (były mało znane w polsce). Uważasz że kiedyś było lepiej - śmiało, żyj bez techniki która cię otacza -_-

@wojtekvicta: Zgoda. Technologia to technologia i brnie w ciąż na przód, ale dajże spokój z takim porównaniem. Osoba zazwyczaj (że się tak wyrażę) cierpiąca na dysortografię jest całkiem normalna, a co za tym idzie niczym się nie różni od innych. Skoro jak to mówisz "tego w tedy nie było" i ludzie na coś takiego nie cierpieli to jak to możliwe, że teraz na to cierpią. To nie jest choroba zakaźna czy przechodząca z pokolenia na pokolenie. Ona bierze się z głowy. Ja od dziecka byłem wychowywany, że co jest czarne to jest czarne a co jest białe to jest białe. Człowiek jest istotą myślącą i ewoluuje. Są na to tysiące lat dowodów. Jeżeli teraz wie, że coś źle robi to powinien się dostosować do otoczenia, a nie zwalać na to, że jest się ułomnym i mieć lżej w przyszłości. A morał jest z tego taki, że jakby komuś naprawdę zależało na bezbłędnym pisaniu czy czytaniu to za wszelką cenę by się doskonalił.

@piterek8888: Napisałeś, że jak ludzie sobie kiedyś radzili skoro "tego nie było". Mam nauczyciela od Geografii (po 50), który ma dysgrafię. Do teraz nie potrafi normalnie pisać - jak sobie radził w młodości? Kiedyś spytałem go o to - powiedział że wracając do domu, pożyczał wszystkie zeszyty z lekcji, i razem z ojcem i starszym bratem przepisywał ponownie, by miał się z czego uczyć. Twierdził że najgorszy był wtedy rosyjski. Co do mojego porównania - hmm, faktycznie trochę źle to ująłem. Bardziej trafne porównanie byłoby, gdybym napisał o chorobach.
To że kiedyś nie wiedziano co to nowotwór, albo stwardnienie rozsiane, nie oznaczało że takie choroby nie istniały. Tak samo jest z dysleksją.

@piterek8888: używanie pasa nie leczy choroby, a tylko ją ukrywa

@Selkes: Mam do Ciebie takie pytanie, ile Ty masz lat?

@piterek8888: 17

@Selkes: Ja 20, a kiedy pisałem ten komentarz miałem 16. Cóż z tego zapytasz? Może to, że moje poglądy mogły się zmienić od tamtego czasu. Nie rozumiem ludzi odpisujących na komentarze z przed ponad 4 i pół roku.

@piterek8888: Więc jakie masz teraz poglądy :P

@wojtekvicta: Takie by "wychowywać" dzieci, a nie tylko "chować". To się tyczy w szczególności tych "nowoczesnych rodziców". Chodzi mi głównie o to by zainteresowanie dzieckiem oraz tym w jakim towarzystwie przebywa czy np co googluje w przeglądarce było dla rodzica priorytetem, a takie choroby jak dysgrafia czy dysortografia były jak najszybciej wyłapywane. Może i faktycznie kiedyś była ciemnota więc nikt nie brał pod uwagę takich czy innych chorób. Niemniej jednak uważam, że rodzice którzy darzą dziecko większym zainteresowaniem oraz spędzają z dzieckiem więcej czasu, lepiej kształtują psychikę dziecka. Dziecko jest posłuszne - dostaje nagrodę (np. cukierka, którego lubi), jeśli coś przeskrobie - dostaje karę (adekwatną do popełnionego czynu). Kary muszą istnieć dla dzieci (mówię tu o karach lekkich jak szlaban na konsolę czy tableta), dorosły człowiek także jest karany za swoje złe postępowanie więc jest to w pewien sposób przygotowaniem dziecka do życia w przyszłości.

@piterek8888: brak zainteresowania rodzica dzieckiem to raczej domena starszych pokoleń

@Selkes: Teraz jak tak się zastanowię to w sumie nie powinienem dawać określenia "młody rodzic", a po prostu "rodzic". Niemniej jednak teraz wydaje mi się, że to nie zależy od wieku, a od tego czego doświadczył nasz rodzic za swojego dzieciństwa. takie niekończące się koło: rodzic przekazuje dziecku -> dziecko dorasta i te same wartości jako rodzic przekazuje swojemu itd.

@Mirek01: Kilkadziesiąt lat temu nazywało się to lenistwem.

@Piotr99: Dysleksja to normalna choroba. Da sie z tego wyleczyc, ale paskiem raczej sie nic nie wskura. Sam mam dysleksje i wiem jak to jest ^^

@Piotr99: dlaczego lenistwo ?

@Mirek01: bo nie chce się takiemu delikwentowi ćwiczyć, żeby tych błędów nie popełniać. Bo to wszystko kwestia wyćwiczenia. Czego dowodem jest moja (była) nauczycielka.