Burza mózgów

No więc...

Długa historia, ale trudno, niech będzie.
Więc tak: była niezła impra, aż tu nagle, ni stąd, ni zowąd, serce postanowiło sobie odpierdzielić zawał serca. Mówiłem mu, żeby ograniczał się, ale trudno, tak wyszło. Jestem zbyt szlachetny -jeśli mogę tego słowa użyć- by pójść do kostnicy. No więc sobie szukałem nowego ciałka. Wtedy zaczęła się tytułowa burza mózgów. Napi**dalanie piorunami itp. itd., takie tam. Ale wygrałem, ponieważ jestem najlepszy, jestem zwycięzcą (nie zapominajmy, iż skromność jest także moją mocną stroną). Teraz spokojnie siedzę sobie w nowym modelu, który próbuje się uczyć, ale zamiast tego pisze ten komentarz. Taka moja praca :)

Sorka za niezliczoną ilość błędnie postawionych przecinków i ortografie.

@Mozgowiec: DZIĘKUJĘ DZIĘKI TOBIE MOJE ŻYCIE JEST PEŁNE